About me:
Ik ben Rita Schockaert en in het dagelijkse leven ben ik reeds meer dan 30 jaar aan het werk als verpleegkundige. Moeder van drie fantastische twintigers en een aantal jaar terug in een tweede huwelijk gestapt waardoor ik ook twee bonuskinderen en kleinkinderen heb.
Spijs en drank hebben reeds heel vroeg een plaats gekregen in mijn leven, kokkerellen was en is mijn uitlaatklep, maar ook tevens een manier om mijn liefde te tonen aan diegenen die bij mij aan de tafel schuiven. Jullie kennen het gezegde hé...
de liefde gaat door de maag.
En liefde loont want deze blog is uiteindelijk tot stand gekomen door het spreekwoordelijke zetje van mijn kinderen Christophe, Frederic en Laurence, die voor mij deze blog creëerden als geschenk onder de kerstboom.
Er is toch niets leuker dan (h)eerlijke verse producten en ingrediënten te ontdekken en te kopen en te snuisteren in kookboeken om inspiratie te vinden voor een smakelijk gerecht waarmee ik mijn gezin, dat zich maar al te graag opwerpt als proefkonijn, kan verwennen. Ik hou, zoals elke bourgondiër, van uit eten gaan en nieuwe adressen ontdekken. Een reis of vakantie zou geen verlof zijn, mocht er geen bijzonder restaurant ingepland staan om nieuwe smaken en gerechten te ontdekken. Dat is ook het mooie aan voedsel en wijn en heel het gebeuren errond. Het verbindt mensen van alle culturen en alle windstreken en je legt verrijkende en boeiende contacten.
In betere tijden (lees voor corona) volgde ik wel eens met vriendinnen kooklessen in respectabele restaurants, waarna de mannen 's avonds met ons aan de dis schoven om van onze kookkunsten te genieten.
Vele jaren ben ik ook lid geweest in de voor mij beste wijngilde van Oost-Vlaanderen, "In Vino Veritas", met als gedreven wijnmeester wijlen Hubert Van Heghe en zijn lieve echtgenote Helga. Steevast zakten we maandelijks vanuit Gent af naar het parochiehuis in Hillegem om daar onze wijnkennis op te krikken en de meest bijzondere wijnen te degusteren, te beoordelen en te overleggen welke gerechten erbij zouden kunnen geserveerd worden. Meestal werd de degustatie-avond verdergezet op een adres bij één van de leden met een homemade hoogstaand gerecht.
Het mooie aan het verhaal is dat wanneer ik later mijn andere grote liefde, Erik, vond, die ik nu mijn echtgenoot mag noemen, hij in de Diepestraat te Hillegem woonde, daar waar mijn passie voor koken en wijn is gelegd... noem het karma.
Vanuit mijn keuken aldaar kook ik nu met zicht op de glooiingen van de Vlaamse Ardennen. Ik hoop dat ik van hieruit, via mijn blog, leuke, verrassende, niet saaie gerechten naar ieders tafel kan brengen.
In betere tijden (lees voor corona) volgde ik wel eens met vriendinnen kooklessen in respectabele restaurants, waarna de mannen 's avonds met ons aan de dis schoven om van onze kookkunsten te genieten.
Vele jaren ben ik ook lid geweest in de voor mij beste wijngilde van Oost-Vlaanderen, "In Vino Veritas", met als gedreven wijnmeester wijlen Hubert Van Heghe en zijn lieve echtgenote Helga. Steevast zakten we maandelijks vanuit Gent af naar het parochiehuis in Hillegem om daar onze wijnkennis op te krikken en de meest bijzondere wijnen te degusteren, te beoordelen en te overleggen welke gerechten erbij zouden kunnen geserveerd worden. Meestal werd de degustatie-avond verdergezet op een adres bij één van de leden met een homemade hoogstaand gerecht.
Het mooie aan het verhaal is dat wanneer ik later mijn andere grote liefde, Erik, vond, die ik nu mijn echtgenoot mag noemen, hij in de Diepestraat te Hillegem woonde, daar waar mijn passie voor koken en wijn is gelegd... noem het karma.
Vanuit mijn keuken aldaar kook ik nu met zicht op de glooiingen van de Vlaamse Ardennen. Ik hoop dat ik van hieruit, via mijn blog, leuke, verrassende, niet saaie gerechten naar ieders tafel kan brengen.
"Hillegemse lekkers"
De Hillegemnaren dragen al eeuwen de bijnaam "Hillegemse lekkers." De oorsprong is te wijten aan een oude legende van de bewoners van het landelijke dorp. Ze hesen ooit, omdat er gras groeide in de goot, een koe op de kerktoren om het dak schoon te likken. Ze hesen de koe met katrol op en toen ze boven gehesen was en haar tong uit haar muil hing, riep er iemand: "kijk, ze likt!". Maar het arme dier was opgehangen...